U Zaječaru je danas obeležen 23. april – Dan Vojske Srbije. Delegacija komande garnizona Zaječar, predstavnici grada, boračkih organizacija i članovi porodica poginulih pripadnika Vojske su polaganjem venaca na Spomenik palim borcima Timočke krajne na Trgu oslobođenja odali počast poginulim borcima koji su hrabro i časno položili svoje živote na oltar otadžbine.
Za Dan Vojske Srbije određen je 23. april, u znak sećanja na dan kada je 1815. godine, na praznik Cveti, doneta odluka o početku Drugog srpskog ustanka za oslobođenje Srbije od otomanske imperije. Sa državnog i vojnog aspekta, taj datum je prepoznat kao jedan od istorijskih prekretnica koja je dovela do stvaranja savremene srpske države i omogućila stvaranje efikasne i moderne srpske Vojske. Početak modernizacije društva je, pored stvaranja države i Vojske, stvorio i agrarnu reformu koja se ogleda u deobi spahijske zemlje seljacima.
Drugi srpski ustanak kao složen vojno-diplomatski i državotvorni proces simbolički je određen na Cveti. Inicijalno, on predstavlja vojni segment srpske istorije, ali u kasnijem periodu su usledile diplomatske i političke aktivnosti koje su dovele do toga da se Srbija oslobodi vrhovne turske vlasti, što je rezultiralo pozitivnim ishodom na duge staze.
Drugi srpski ustanak na određen način predstavlja temelj za stvaranje sprske države, odnosno srpske Vojske. Kao produkt te samostalnosti usledilo je stvaranje stajaće vojske i ustanovljavanje garde od mladića po stasu i ugledu iz najbogatijih seoskih kuća. Narodna Skupština je ozvaničila naziv soldati, uvažavajući činjenicu da je stvaranje stajaće Vojske, najpre od upisnika, a kasnije od soldata, prošlo neopaženo od porte. Uvode se i prvi regruti. Stajaća Vojska živela je u kasarnama i primala platu. Ustanovljene su uniforme, odnosno mundiri. Ove prve formacije sprske regularne Vojske bile su urađene uglednom na austrijsku Vojsku, što je potvrda da su se i u tom periodu koristila iskustva stranih armija.
Drugi srpski ustanak je upravo onaj splet događaja vođen verom u oslobođenje Srbije upotrebom postojećih vojnih efektiva i organizacije Vojske koji je doveo do konačnog oslobođenja i priznavanja moderne Srbije.
