Tridesetogodišnje izdanje Nisville Jazz festivala završeno je u nedelju 18. avgusta. Organizatori su izneli podatak da je u toku trajanja festivala čak 180 000 ljudi prošlo kroz kapije tvrđave, kao i da je program bio za svačiji ukus. Poslednje veče festivala zatvorila je Konstrakta, koja bi se teško mogla okarakterisati kao džez, ali je namera organizatora očigledno bila da u praćenje programa uključi i mlade, koji su njena najvernija publika. Utisak je da je četvrtak bio najbolji dan, sa izvođačima kao što su Teo Kroker i Brooklyn Funk Essentials, čija je muzika bila inspirativna, moderna i pokretačka, sa dosta groove-a i u skladu sa ranijim dovođenjem zvezda džez ili funk muzike. Petak je obeležio odličan nastup nigerijsko-engleske saksofonistkinje Kamile Džordž, dok je subota prošla bar na glavnim stejdževima nekako u sporom ritmu, bez obzira na odlična šlagersko kabartski pristup argentinske pevačice Karen Souza.
Ostale bine nudile su pojedine zanimljive izvođače, vrlo šarenih programa i muzičkih opredeljenja, od brass orkestara koji su izvodili romsku ili tradicionalnu muziku do hevi industrijal sastava iz Novog Sada koji smo zakačili u vreme trajanja kamernih sastava iz Bugarske ili regiona. Sve u svemu, utisak je da prethodni Nisville bio muzički ujednačeniji i kvalitetniji, jer ni Black Uhuru, jamajčanski rege sastav sa stažom dugim 40 godina, ni Arrested Development, premda poznati, nisu baš u kategoriji bendova koji su učinili Niš vrućim letnjim džez festivalom, što je svakako bio slučaj sa gostovanjima Solomona Burke-a, Joss Stone ili fenomenalne saksofonistkinje Candy Dulfer, a i nedostatak latino džeza, Kubanaca ili bendova koji u svojim stastavima imaju vrhunske pevačice ili pevače doprineo je utisku malo sporijeg muzičkog hepeninga. Ipak, ostaje nada da će u godinama koje dolaze biti više izvođača iz prve ili druge kategorije evropskih i svetskih izvođača i da će Nišvil ipak više u muzičkom smislu vrednovati kvalitet u odnosu na komercijalu.
U pratećem programu Jazz ’N Books predstavio se i Negotinac Miljan Ristić, čiji se kvalitetni rad na polju promocije muzike u Negotinu i Istočnoj Srbiji organizatorima ove manifestacije učinio vrednim predstavljanja, iako je sam program promocije književnosti na Nišvilu vrlo često marginalizovan u odnosu na vrednost i kvalitet književnih prezentera i njihovih dela. Mora se spomenuti i odlični prateći program, zapravo savetovanje ili konferencija pod nazivom Estetika muzike, koji su Dušan Milenković, i njegovi uvaženi gosti iz regiona, održali u Oficirskom domu u vreme trajanja festivala. Ovaj vredni filozof i muzičar (čuo sam ga u tribute bandu Depeche Mode), u organizaciji književnog kluba „Prejaka reč“, ponudili su hvale vrednu diskusiju na temu muzike, estetike muzike i proželi festival ozbiljnim sadržajima vezanim za problematiku poimanja jednog muzičkog dela.
Ivan Potić
