GIMNAZIJA NEGOTIN
Gimnazija u Negozinu je među najstarijim srednjim školama u našoj zemlji. Polugimnazija u Negotinu (dvogodišnja Glavna škola) počela je sa radom 10. septembra davne 1839. godine odlukom Državnog saveta i potvrdom Namesništva Knjaza Srpskog o preseljenju Zaječarske polugimnazije (Glavne škole) u Negotin. 1860. godine je došlo do ukidanja Negotinske gimnazije, kada je vraćena u Zaječar, da bi 1867. godine bila ponovo preseljena u Negotin. Zidanje nove zgrade završeno je 1898. godine, pa je do 1902. godine radila kao privatna, a od 1902. do 1915. godine kao državna nepotpuna (šestogodišnja) polugimnazija. U vreme balkanskih ratova (1912/1913.. godine) i prvog svetskog rata (1915. do 1918.) nastava se u gimnaziji izvodila na bugarskom jeziku. Obnova rada Negotinske šestorazredne gimnazije usledila je odmah posle oslobođenja od bugarske okupacije, a od 1920. godine Negotinska gimnazija je postala potpuna (osmorazredna), da bi od školske 1929/30. godine bila državna realna gimnazija. Dogradnja dva krila zgrade završena je 1930. godine, pa su na taj način dobijene dve sale: svečana i fiskulturna i šest učionica. Svoj prvi veliki jubilej 100-godišnjicu postojanja, Negotinska gimnazija je proslavila 1939. godine. Uoči i u toku drugog svetskog rata Gimnazija je radila u pogoršanim uslovima, a u toku rata bila je dosta oštećena. Teški uslovi rada u Negotinskoj gimnaziji bili su i u prvih deset godina od oslobođenja Negotina. U svom obrazovno-vaspitnom radu, Negotinska gimnazija je radila po planovima i programima koji su se često menjali. Tako su, u periodu od 1955. do školske 1979/80. godine, izvršene dve reforme školskog sistema (1960. sa korekcijom 1965. godine i radikalna reforma 1976. godine sa prelaskom na srednje usmereno obrazovanje od školske 1977/78. godine).
Radi uspešnosti sprovođenja nastavnog plana i programa, u Negotinu je 1978. . godine formiran Obrazovni centar „12. septembar“ sastavljen od tri negotinske srednje škole: Gimnazije „Predrag Kostić“, Poljoprivredne škole „Rajko Bosnić“ i Mašinsko-elektrotehničke škole „Ivo Lola Ribar „. Navedeni Obrazovni centar rasformormiran je 1990. godine. U međuvremenu, 1986. godine donet je novi nastavni plan i program za škole srednjeg usmerenog obrazovanja sa kojim je predviđeno usmerenje od prvog razreda, a ne od trećeg kao do tada, i Gimnazija je dobila tri struke: prirodno-matematičku, ekonomsko-komercijalnu i hemijsko-tehnološku. Zbog potrebe povećanja školskog prostora, a i da bi se dostojno obeležila 150.-godišnjica postojanja i rada Negotinske gimnazije, tokom leta 1989. godine, školska zgrada je dograđena i dobila sadašnji izgled. Taj redak jubilej obeležen je septembra iste godine u vreme tradicionalnih Mokranjčevih dana. Školske 1990/91. godine, posle četrnaest godina prekida, Gimnazija u Negotinu ponovo je upisala učenike koji će se školovati po gimnazijskim programima: po dva odeljenja društveno-jezičkog i prirodno-matematičkog smera. U toku više decenija rada Negotinska gimnazija je odnegovala plejadu poznatih pregalaca na svim poljima delatnosti.
Za dugogodišnji uspešan rad, Negotinska gimnazija je dobila visoka priznanja.Uporedo sa priznanjima, činjenica je da Negotinska gimnazija ima veliki ugled koji je stekla dajući svojim učenicima solidnu osnovu za studije, zbog čega ponos i daje snagu da se još kvalitetnije u njoj radi.
Gimnazija je nosila ime po svom profesoru srpskog jezika Predragu Kostiću do Odluke o izmenama i dopunama Odluke o mreži srednjih škola u Republici Srbiji, kada je na zahtev učenika i radnika škole, a uz saglasnost lokalne samouprave, promenjen u Negotinska gimnazija (2003.god.). U skladu sa reformom školstva tokom školske 2003-04. oformljen je školsko razvojni tim, koji je načinio školski razvojni plan i projekat „Škola za korak u budućnost“. U školskoj 2004-05. profesori Negotinske gimnazije su učestvovali na Konkursu Zavoda za unapređenje nastave, pri čemu su dva rada (hemija i računarstvo i informatika) uvršćena u bazu znanja dostupnu svim školama, čime je dat doprinos uvođenju inovacija i osavremenjavanju nastave. Svakako treba spomenuti i činjenicu da je Gimnazija u Negotinu, za dugogodišnji uspešan rad, dobila visoka priznanja. Uporedo sa značajnim priznanjima, neosporno je da Negotinska gimnazija, koja je i poslednjih godina imala zapažene rezultate ,i sada ima veliki ugled koji je stekla dajući svojim učenicima solidnu osnovu za studije.
GITARIJADA
Zaječarska gitarijada je letnji muzički festival, orijentisan prvenstveno na rok muziku, koji se održava jednom godišnje u gradu Zaječaru u Istočnoj Srbiji. Program festivala se sastoji iz takmičenja demo bendova i revijalnih nastupa poznatijih grupa. Gitarijada u Zaječaru je najstariji festival neafirmisanih rok bendova i spada u red najznačajnijih muzičkih događaja u regionu. Cilj manifestacije je podsticanje i afirmacija muzičkog stvaralaštva mladih opredeljenih za rock’n’roll. Za razliku od sličnih manifestacija koje su u međuvremenu nastajale i nestajale, ovaj festival do današnjih dana odoleva izazovima vremena.Višedecenijska tradicija i značaj učinili su ovu manifestaciju nacionalnim brendom, promoterom i jednim od nosilaca razvoja turističke privrede grada Zaječara. Istorijа ovog festivаlа dаtirа s krаjа šezdesetih godinа prošlog vekа, kаdа su se, nа temeljimа svetske produkcije, kod nаs pojаvili prvi rok sаstаvi, stekаvši veliku populаrnost među mlаdimа. Tih godinа se, po ugledu nа Gitаrijаdu, kojа je 1966. godine održаnа u Beogrаdu, u mаnjim grаdovimа širom zemlje osnivаju slične mаnifestаcije. Nа inicijаtivu lokаlnih bendovа, nаstаo je i festivаl u Zаječаru, koji je u početku orgаnizovаn dvа putа godišnje. Krаjem sedаmdesetih i početkom osаmdesetih godinа prošlog vekа, GITARIJADA od lokаlnog, prerаstа u nаjznаčаjniji festivаl demo bendovа nа prostoru bivše Jugoslаvije. Tokom proteklih decenijа, GITARIJADA je аfirmisаlа mnoge domаće bendove, koji su nа sаmom početku muzičke kаrijere, kаo pobednici ili učesnici festivаlа, snimili svojа prvа izdаnjа i dobili ogdovаrаjuću medijsku podršku. U revijаlnom progrаmu festivаlа, sem domаćih, nаstupаlа su i mnogа svetskа imenа.
GURGUSOVAČKA KULA
Na rečnoj terasi, iznad zgrade Skupštine opštine, nalazi se Gurgusovačka kula, četvorougaona zgrada, duga oko 13 m, široka 10,5 m, opasana kamenim zidom. Sa terase kule pruža se lep pogled na grad. Krajem XVIII veka Turci su na mestu Gurgusovačke kule izgradili naselje ograđeno palisadom i zaštićeno dubokim rovom. U njemu je boravila posada od oko 100 Turaka. Ustavobraniteljski režim je oko 1842. godine utvrđenu građevinu, zaostalu od Turaka, prepravio u kulu koja se sastojala od prizemlja i dva sprata. Ta građevina je uskoro postala tamnica za istaknute ličnosti svrgnute dinastije Obrenović.
Visoka, opasana kamenim zidom, na položaju koji je dominirao gradom, sa jezivim pričama o patnjama njenih osuđenika, postala je simbol čitavog kraja i nazvana je ,,srpskom bastiljom”. Zbacivši kneza Aleksandra Karađorđevića i Ustavobranitelje, Narodna skupština je pozvala Miloša Obrenovića iz Vlaške na presto. Na putu za Beograd Knez Miloš je svratio u Gurgusovac gde ga je narod svečano dočekao. Knez zapovedi da se kula zapali i sruši (17. januara 1859. godine), a Gurgusovčani da bi ovo veliko delo Kneza ostalo upamćeno, promeniše ime svoje varošice u Knjaževac.
Ovaj projekat je sufinansiran sredstvima Ministarstva kulture i informisanja
,,Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva”