ZADUŽBINA MOKRANJAC
Najistaknutiji i bez premca najomiljeniji stvaraoc srpske umetničke muzike Stevan Stojanović Mokranjac je u toj muzici postavio trajne temelje i prvi sa njenim vrednostima, kao i sa lepotama srpskog muzičkog folklora, upoznao ostali svet na turnejama sa pevačkim društvima, najpre Beogradskim a po Evropi s kraja XIX i početkom XX veka. U njegovom rodnom Negotinu, velikanu Mokranjcu u čast, svakog septembra počevši od 1965. godine, održava se festival Mokranjčevi dani, jedan od najstarijih umetničkih festivala u Srbiji. Vraćajući se Mokranjcu i njegovom stvaralaštvu, na Festivalu se uvek iznova oživljava njegova muzika u sadašnjem vremenu – novim okolnostima, društvenim, socijalnim i umetničkim prilikama, podsećajući na svu lepotu i značaj njegove muzičke ostavštine.
U čast najvećeg srpskog kompozitora i dirigenta, Ministarstvo kulture Republike Srbije je 27. decembra 2005. godine, svojim rešenjem, odobrilo obrazovanje Fondacije Mokranjčeve zadužbine u Negotinu. Prva ideja o osnivanju Mokranjčeve zadužbine, pojavila se u javnosti 9. januara 2001. godine u Negotinu, prilikom proslave 145. rođendana najvećeg srpskog kompozitora Stevana Stojanovića Mokranjca. Kako do toga nije došlo a pripremajući se za obeležavanje 150. godišnjice rođenja Stevana Stojanovića Mokranjca 2006. godine, radi trajnog obeležavanja imena i dela ovog velikana naše umetnosti, najstarija srpska muzičko – pedagoška ustanova, Muzička škola Mokranjac iz Beograda, koju je pod okriljem Prvog beogradskog pevačkog društva osnovao sam Mokranjac, obnovila je ovu inicijativu.Tadašnji direktor škole mr Bodin Starčrvić je početkom septembra 2005. uputio svim vodećim ustanovama iz oblasti muzičkog obrazovanja, umetnosti i izdavaštva, kao i pojedincima širom Srbije koji su svojim delovanjem povezani sa Mokranjčevim delom, pismo, sa pozivom da se formira Inicijativni odbor za osnivanje Mokranjčeve zadužbine.
29. septembra 2005. godine osnovan je inicijativni odbor i uz podršku Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije, posle dvomesečne pripreme, 30. novembra 2005. godine, u prostorijama Muzičke škole Mokranjac, održana je Osnivačka skupština na kojoj su Ugovor o osnivanju fondacije Mokranjčeva zadužbina potpisali predstavnici 16 ustanova. Sa mnogobrojnim ciljevima, pre svih promovisanjem i podsticanjem razvoja naše muzičke kulture, obrazovanja i umetnosti na temeljima stvaralaštva Stevana Stojanovića Mokranjca. 9. januara 2006. godine, tačno na 150. rođendan Stevana Stojanovića Mokranjca, upriličeno je svečano proglašenje Zadužbine, obavljeno je u Mokranjčevoj rodnoj kući u Negotinu.
ZAJEČARSKO PIVO
Pivara u Zaječaru jedna je od najstarijih u Srbiji. Prvi pisani trag o proizvodnji piva u danas najvećem gradu Istočne Srbije, potiče još iz 1875. godine. Za zvanični početak industrijske proizvodnje piva uzima se 1895. godina, kada je grupa zaječarskih investitora osnovala fabriku „7. septembar“ kao akcionarsko društvo. Fabrika će kasnije više puta menjati naziv, ali ne i namenu. Tako već 1907. akcionarsko društvo proširuje delatnost i prerasta u Zaječarsko industrijsko udruženje – akcionarska pivara. U okviru Zaječarskog industrijskog udruženja bilo je ukupno 59 akcionara: i to 53 iz Zaječara i 6 iz Beograda.
Prva tehničko-tehnološka revolucija u razvoju Pivare, odigrala se u periodu od 1910. godine do 1921. godine, budući da je nabavkom manje parne mašine i generatora za struju izbačen ručni način proizvodnje piva. Za potrebe sladare nabavljena je sušara, koja je sušila pomoću pare iz centralnog kotla. U podrumu, sladovina i pivo su hlađeni pomoću amonijačkih kompresora, dok se hlađenje pomoću leda konačno izbacuje iz upotrebe. Od tada, pivara je proizvodila gotovo sve vreme, čak i tokom Drugog svetskog rata, kada je bila u posedu Nemaca. Do prekida u proizvodnji piva je došlo 6. septembra 1944. godine kada je počela borba za oslobođenje Zaječara. Povlačeći se iz Zaječara nemačka vojska je opljačkala svu zalihu piva iz pivare, oko 313 hektolitara. Normalan rad pivare uspostavljen je juna 1945. godine – od tada do danas nije bilo više nijednog prekida u proizvodnji. Nakon Drugog svetskog rata u tadašnjoj Jugoslaviji počinje period samoupravljanja, a aprila 1950. na skupu svih radnika, izvršena je i svečana predaja pivare radnicima na upravljanje. Dve godine kasnije, pivara se izdvaja iz gradskog prehrambenog preduzeća i počinje da posluje kao samostalno preduzeće, pod nazivom „Parna Pivara 7. septembar“. Sredinom šezdesetih počinje druga tehničko-tehnološka revolucija u razvoju Pivare. Do 1970. godine zaokruženi su kapaciteti u varionici i podrumu, kao i u energetici. Iste godine, završeni su i građevinski radovi na izgradnji nove flašare, a prva automatska linija za otakanje piva, kapaciteta 32.000 boca na sat, počela je da radi 25. aprila 1971. godine. Početak 21. veka obeležila je privatizacija i modernizacija pivare, ali i nove promene naziva. Tako 2004. godine Zaječarska pivara menja ime u „Efes Zaječar Pivara“. Četiri godine kasnije postaje deo Heineken grupe, jedne od vodećih svetskih pivskih industrija, što joj donosi i novi naziv – “Ujedinjene srpske pivare Zaječarsko A.D.”. Od maja 2014. godine kompanija „Ujedinjene srpske pivare“ zvanično je promenila ime u „Heineken Srbija d.o.o.“, u okviru koje operativna pivara u Zaječaru nastavlja sa proizvodnjom brendova vrhunskog kvaliteta.
ZOOLOŠKI VRT BOR
Krajem novembra 2011. u Boru je otvoren ZOO vrt, jedan od najlepših u Srbiji. Na površini od oko 2 ha, u vrtu boravi više od 70 vrsta životinja ili preko 130 jedinki. Sadašnji „stanari“ poput tigra, lama, medveda, antilopa, zebri, berberskih ovaca, majmuna, krokodila, nojeva, već predstavljaju svojevrsnu atrakciju za posetioce, a sasvim je sigurno da je zvezda vrta Beli lav. Pored uređenog i konfornog prostora za boravak životinja u vrtu je sagrađeno niz dopunskih objekata koji omogućavaju sa jedne strane što bolje funkcionisanje samog vrta a sa druge, pružaju posetiocima, pored razgledanja životinja i druge dopunske sadržaje koji će im doživljaj posete ovog vrta učiniti još upečatljivijim.
Ovaj projekat je sufinansiran sredstvima Ministarstva kulture i informisanja
,,Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva”