ŽDRELO
Klisura Ždrelo se nalazi u ataru sela Stogazovac, u narodu je još poznata i kao knjaževački meteori. Prema geološkoj karti Republike Srbije usečena je u glinovite krečnjake i glince iz perioda donje krede. Dužina klisure je oko 300 m. Kroz Ždrelo protiče Zubetinačka reka, koja ulaskom u selo Stogazovac, menja ime u Stogazovačka reka. Krečnjačke stene neposredno uz reku izdižu se do visine 70-80 m i specifičnih su formacija. Najviše litice su Lisičji kamen, koji se naziva još i Momin kamen ili Devojački kamen i Zdravački kamen. Do vrha ove litice stiže se putanjom iza crkve. Odatle se pruža predivan pogled na klisuru i selo.
Širina klisure u najužem delu, na samom dnu, iznosi 2-3 m. Ovo je bio jedini prolaz pre prosecanja puta kroz klisuru. Na dnu klisure, u koritu reke nalazi se izvor koga meštani nazivaju „Božja trpezica“. Izvor ima lekovito dejstvo za očne bolesti. Pored izvora je pronađen rimski žrtvenik, što dokazuje postojanje ovog izvora još u antičko doba. Dno klisure je karakteristično po velikom broju obrušenih blokova stena. Blokovi stena su doprineli stvaranju velikih virova, kao što su Sinji vir, Telči vir i Petkovski vir. S obzirom na to da se radi o krečnjačkom terenu, pećine su česta pojava. Vulina, Markova pećina, Tavanica se naglo spušta. Za ovu pećinu je vezano dosta priča. Po predanju ovo je pećina Marka Kraljevića u kojoj je on često boravio. U tavanici pećine postoji udubljenje koje je Marko napravio svojom glavom, naglo se probudivši. Po dnu pećine su vidljivi „otisci“ njegovih stopala, a u unutrašnjem zidu se nalazi udubljenje u obliku potkovice koje je „napravio“ Markov konj Šarac. Od antropogenih vrednosti ove klisure izdvaja se Crkvica Vidovdan, koju je po predanju izgradio sam Car Lazar i baš zbog ove crkvice u Stogazovcu se već vekovima slavi Vidovdan. Na udaljenosti od 400 m od sela, na brdu Kulinje, vide se zidovi i temelji starog grada sa kulom. Uprkos raznim istraživanjima, do današnjeg dana, nije poznato poreklo ovog grada, ni kada je sagrađen ni u koje svrhe, postoje samo nagađanja. Pretpostavlja se da potiče iz antičko – vizantijskog doba, za vreme vladavine Justinijana, koji ga je možda izgradio u odbrambene svrhe. Ovaj grad – tvrđava imao je 2 kule koje su služile za osmatranje neprijatelja.
ŽIVKOVIĆ PETAR
Petar Živković, bio je srpski visoki oficir, jugoslovenski general, političar, predsednik vlade kraljevine SHS. Rođen je u Negotinu, 1. januara 1879. godine. Jedan od uticajnijih negotinaca, Živković je učestvovao u obaranju dinastije Obrenovića, tako što je otvorio kapiju kraljevskog dvora i omogućio ubistvo kralja Aleksandra Obrenovića, koje je organizovao pukovnik Dragutin Dimitrijević Apis, kasnije osnivač i vodeći član tajne nacionalističke organizacije Crna ruka. Organizovao je dvorsku oficirsku kliku Bela ruka, na čijem će čelu, kao jedan od inspiratora Solunskog procesa, likvidirati Dragutina Dimitrijevića Apisa. Kao odani pristalica kralja Aleksandra bio je predsednik Vlade, ministar unutrašnjih poslova, vojske i mornarice tokom šestojanuarske diktature. Od 1931. bio je organizator, a od 1936. predsednik režimske reakcionarne političke grupacije Jugoslovenske nacionalne stranke. Od aprila 1941. bio je u emigraciji. Po završetku rata, Živković je ostao u emigraciji, gde je i umro, u Parizu 3. februara 1947. godine. Osuđen je na smrt s grupom Dragoljuba Mihailovića. Rođeni Negotinac Petar Živković, pojavljuje se i u domaćoj seriji Senke nad Balkanom, gde je predstavljen kao najmoćniji čovek u tadašnjoj kraljevini, tajanstveni vladar dobra i zla. O Petru Živkoviću, zaječarski muzej je publikovao i knjigu, koja je u saradnji sa negotinskim muzejem, predsavljena na Manifestaciji Negotinsko leto.
Ovaj projekat je sufinansiran sredstvima Ministarstva kulture i informisanja
,,Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva”