Godišnjica rođenja legendarnog glumca Zorana Radmilovića, biće obeležena prikazom dokumentarnog filma „Glumčina“, u petak, 10. maja, u Pozorišnom muzeju, u Zaječaru.
Film “Glumčina” o velikom srpskom glumcu, Zaječarcu Zoranu Radmiloviću, koji je svojom glumom obeležio drugu polovinu 20. veka i ostavio neizbrisiv trag u istoriji srpskog teatra, rađen je u produkciji „Siti grupe“ iz Niša, a koproducent je Narodno pozorište Timočke Krajine „Zoran Radmilović“.
Saradnik na scenariju je Milan Caci Mihailović, a reditelj filma je Vladimir Ristić.
U filmu učestvuju: Milan Caci Mihailović, Selena Vicković, Dušan Kovačević, Mira Banjac, Vladimir Đuričić, Bratislav Đorđević, Seka Sablić, Miloš Vešović, Zdravko Šotra, Goran Marković, Svetlana Bojković, Aljoša Vučković, Goran Sultanović, Novica Nikić, Milica Kralj i Ljuba Milunović.
Zoran Radmilović, jedan od najboljih i najvoljenijih srpskih glumaca, kao i jedan od najvećih komičara sa ovih prostora, rođen je 11. maja 1933. godine u Zaječaru. Završio je gimnaziju u Zaječaru i bio član dramske sekcije koju je vodio Milan Srdoč. Kada se preselio u Beograd, nastavio je da se bavi glumom. Na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju diplomirao je 1963. godine u klasi profesora Mate Miloševića. Od 1962. do 1968. godine Zoran je bio član Beogradskog dramskog pozorišta, a 1968. godine je postao stalni član Ateljea 212 i u njemu je nastupao do smrti. Već 1964. godine mu je dodeljena glavna uloga u pozorišnoj predstavi „Kralj Ibi“ koja se smatra njegovom „ulogom života“. Tada je do izražaja došla Zoranova glumačka nadarenost i smisao za komiku. Igrao ju je do 1978. godine. Komad „Radovan III“ je odigrao 299 puta. Ova uloga mu je donela titulu Kralja humora i improvizacije. Svoju poslednju 299. predstavu „Radovan III” je održao 9. juna 1985. godine uz velike bolove, ali opet uz njegovu veliku želju predstava je održana do kraja. Preminuo je 21. jula 1985. godine u 53. godini života Кremiran je, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom Groblju u Beogradu.Kada je 1992.godine doneta odluka da se u Zaječaru organizuju “Dani Zorana Radmilovića” ispravljena je nepravda prema još jednom Zaječarcu prema kome se njegov grad dugo nije odnosio kako treba. Ulica u kojoj se nalazi Radmilovićeva rodna kuća dobila je njegovo ime, pozorište takođe, a pre desetak godina u blizini Pozorišta, kod gradske biblioteke podignut mu je doličan spomenik.
