U sreda je u 73. godini preminuo jedan od najboljih zaječarskih fudbalera svih vremena i kapiten Timoka iz Zaječara, a potom i jedan od najistaknutijih pojedinaca Radničkog iz Niša, a polusezonu je odigrao i u Crvenoj Zvezdi iz Beograda. Po završetku igračke karijere bio je generalni sekretar drugoligaša Timoka, a potom skoro čitavu deceniju bio je neumorni sekretar stručnog štaba i član Upravnog odbora evropskog „Reala sa Nišave“, sinonima sportskog Niša.
Stevan Andrejević je rođen 1950. godine u Zaječaru, u naselju Brestak, poznatom po talentovanim fudbalerima – pored braće Stevana i Dragana Sorgija, tu su još i Saša Petković, Dragoljub Potić Pota, Milorad i Ljubomir Božić i mnogi drugi asovi. Talentovanog Stevana Andrejevića prvi je na turniru održanom na bivšem vojnom igralištu i poligonu pod Kraljevicom, zapazio trener Filip Milojković Fića i odmah ga ubacio u pionirski tim Timoka, zajedno sa Njegovim vršnjacima Dragoljubom Potićem, Miodragom Panićem, braćom blizancima Borislavom i Branislavom Vukićem – braćom Čebinci, kao i braćom Branislavom i Danetom Vukomanović… Korpulentni Stevan je prošao sve mlađe selekcije „belih labudova“ sa Timoka, a za seniorski pogon debitovao je sa 16 godina i sjajnim igrama u half liniji i mestu veziste odmah se izborio za status standardnog prvotimca „plavo belih“…
Njegove briljantne partije nisu ostale nezapažene kod brojnih lovaca na talente. U leto 1970. godine zajedno sa Dragoljubom Potićem bio je na pragu prelaska u tadašnjem prvoligašu RFK Boru iz grada bakra i zlata. Ali se predomislio i godinu dana kasnije upisuje Pravni fakultet u Nišu i potpisuje za Radnički sa Čaira, u kome je već igrao legendarni Zaječarac Milorad Mile Janković, i koji su zlatnim slovima upisani u bogatoj istoriji ovog kluba, a u kome je igrao u dva navrata – od 1971. do 1975. i od 1976. do 1979. godine, nakon povratka iz Crvene Zvezde. U dresu Radničkog odigrao je 187 prvoligaških utakmica i postigao 14 golova.
U svoj rodni grad pod Kraljevicom i u svoj matični klub Timok u kome je i počeo da „pika“ fudbal, vratio se 1980. godine, da mu svojim bogatim prvoligaškim iskustvom pomogne da izbori plasman u Drugu Ligu, u čemu su i uspeli. U leto 1982. godine Stevan završava u Timoku svoju plodnu igračku karijeru i kao diplomirani pravnik bio je neumorni generalni sekretar kluba. Nakon toga vraća se u Radnički i na Čair gde je skoro deceniju bio sekretar stručnog štaba, član Upravnog odbora, a dugo godina je bio aktivan u sekciji veterana „Reala sa Nišave“.
Nema dileme, smrću Stevana Andrejevića, vrhunskog fudbalera, neumornog sportskog poslenika i divnog druga, prijatelja i ljudinu, sportski gradovi Niš i Zaječar uzgubili su iskrenog i neomornog fudbalskog poslenika i ljudinu, kome je uz porodicu fudbal bio najveća ljubav. Sahrana Stevana Andrejevića je danas u 14,30 časova na Novom groblju u Nišu.
(Tekst: Novica Petković Skela)
