Istorijski arhiv „Timočka krajina“ Zaječar, u saradnji sa Istorijskim arhivom Negotin, predstavio je publici knjigu Miladina Miloševića pod naslovom „Diplomatski spisi Branka Lazarevića“.
Ovo je drugo izdanje „Diplomatskih spisa Branka Lazarevića“, u izdanju Istorijskog arhiva Negotin.
„Prvo izdanje je objavljeno pre 21 godinu. Ovo je dopunjeno izdanje. Branko Lazarević je književnik i diplomata. Bio je veoma značajan predstavnik u istoriji srpske književnosti, ali i u istoriji srpske diplomatije. Jedan je od najznačajnijih predstavnika srpske impresionističke kritike između dva rata. Za svo to vreme, svog književnog stvaralaštva, on je obavljao sasvim drugu dužnost i bio diplomata. U toj njegovoj karijeri diplomate, vrlo malo se znalo o Jugoslaviji. Sa ovom knjigom pokušali smo da ličnost Branka Lazarevića osvetlimo i sa te strane i da ga vratimo u javnost, jer apsolutno zaslužuje“ istakao je Miladin Milošević, autor i istoričar.
U drugom izdanju predstavljeno je pedesetak novih dokumenata diplomate i knjićevnika Branka Lazarevića.
„Ovo je dobra prilika da se publici predstavi drugo izdanje ove knjige. Ovo je prilika i da se javnost upozna sa takvom figurom iz sveta diplomatije i veoma značajnom ličnošću u kulturnom miljeu. On je bio i pisac i prevodilac, i estetičar, a obavljao je posao diplomate u osam država na tri kontinenta. Nažalost, imamo sačuvane izveštaje samo iz tri grada: iz Tirane, iz Ankare i Praga. Čitajući ovo upućuje nas na neka druga razmišljanja kada je jugoslovenska diplomatija u pitanju“, poručio je Ljubodrag Dimić, istoričar.
Branko Lazarević je rođen u Vidinu, u Bugarskoj, u imućnoj porodici Đorđa Lazarevića iz Negotina, gde mu je otac Đorđe, trgovac i radikalski prvak u Negotinu, bio izbegao posle Timočke bune. Mladi Lazarević je pohađao Zaječarsku gimnaziju, a zatim studirao na Univerzitetu u Beogradu. Postao je 1911. godine suplent u Beogradu, a zatim nastavio obrazovanje u Evropi: u Parizu, Minhenu i Rimu, gde je specijalizovao estetiku i umetnost. Do oslobodilačkih ratova on se intenzivno bavi pisanjem, književnim radom i pozorišnom kritikom. U književnosti se javlja 1907. godine, u beogradskom „Srpskom književnom glasniku“, sa dvodelnom studijom o poeziji Svetislava Stefanovića. U balkanskim ratovima on je rezervni potporučnik srpske vojske. Tokom Prvog svetskog rata službovao je na frontu, a potom postavljen 1917. godine za šefa Presbiroa Ministarstva spoljnih poslova Kraljevine Srbije, na Krfu. Branko Lazarević je od 1918. godine ušao u politiku i napravio je poput još nekih srpskih književnika, lepu diplomatsku karijeru. Izgubljena ostavština Branka Lazarevića nađena je slučajno. 2004. godine u Herceg Novom.
